'Είμαι στο μισό'

Η στιχομυθία διαδραματίζεται  μέσω sms, ενώ ο Κώστας τρέχει και εγώ είμαι στον καναπέ του σπιτιού μου,  πίνω τον ελληνικό μου και καπνίζω. Ο Κώστας- ο Κωτσαρής –είναι αδερφικός μου φίλος και τρέχει στον 29^ο κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας, σήμερα 13 Νοεμβρίου 2011. Μια μέρα με τσουχτερό κρύο, δυνατούς ανέμους και ψιλόβροχο.
Το σκεφτόταν καιρό τώρα, του άρεσε η ιδέα, το έψαξε,  το αποφάσισε, το έκανε.
Όταν μου το πρωτόπε- με το γνωστό χαλαρό ύφος του (μα, πώς τα καταφέρνει;), εγώ ενθουσιάστηκα!
–τι μου λες τώρα; Μπράβο! …εγώ προλαβαίνω;
Και η αλήθεια είναι ότι προλάβαινα, αλλά τελικά δεν το τόλμησα.
Ποιος τρέχει τώρα;...άστο, για του χρόνου.

Ο Κώστας το είδε αλλιώς.  Ήθελε να τρέξει για την εμπειρία, για τη χαρά της συμμετοχής, για να κερδίσει το στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του! Και ας ταλαιπωρήθηκε κάποιους μήνες πριν από ρήξη χιαστού. Κι ας γλίτωσε την εγχείρηση στο παρά πέντε! Κι ας κάπνιζε από παλιά ένα πακέτο τσιγάρα. Το έκοψε το αναθεματισμένο εδώ και δύο χρόνια.

Βρήκε λοιπόν το χρόνο και για αυτό, στα 40 του χρόνια, πατέρας μιας κορούλας που του χει πάρει τα μυαλά,  μεταξύ οικογενειακών υποχρεώσεων και εξοντωτικών ωραρίων εργασίας. Είχαν προηγηθεί ατελείωτες ώρες σκληρής προπόνησης σε γήπεδα, στους δρόμους της Λαμίας, στα ορεινά περίχωρα της Φθιώτιδας. Ακολούθησε συγκεκριμένο πρόγραμμα προπόνησης, συγκεκριμένη διατροφή, συγκεκριμένες οδηγίες για την περιποίηση του σώματος και κυρίως των ποδιών, που καταπονήθηκαν πολύ σε όλη την περίοδο της προετοιμασίας.

Αν και δεν το συζητήσαμε εκτενώς, δε νομίζω να σκέφτηκε να παρατήσει την προσπάθεια ούτε λεπτό (να θυμηθώ να τον ρωτήσω). Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε για αυτές τις αράδες τον ρώτησα. Κάτι ψέλλισα χθες που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, αλλά μάλλον τον μπέρδεψα.  Όπως αυτός ένιωσε την ανάγκη να τρέξει, έτσι ένιωσα κι εγώ την ανάγκη να γράψω. Θαρρείς έτσι συμμετέχω κι εγώ στον άθλο του…
η ώρα είναι 14.08... δεν έχω νέα του, εδώ και σαράντα λεπτά… που να βρίσκεται; Να τερμάτισε;

Το σίγουρο είναι ότι με έκανε τόσο περήφανη! Το έχω πει ήδη σε πολύ κόσμο, και θα το πω σε ακόμα περισσότερο τις προσεχείς ημέρες! Μεγάλο θέμα!
Ο φίλος μου ο Κωτσαρής έτρεξε στον Μαραθώνιο!
Η ώρα είναι 14.15….του στέλνω  κι άλλο μήνυμα:
-Τερματίζεις, μεγάλε; Α-α-άξιος!
Δεν μου απαντά. Θέλω να πιστεύω ότι έχει τερματίσει ή έστω ότι είναι πολύ κοντά στην κορδέλα, ότι έχει απολαύσει τη διαδρομή όπως λαχταρούσε, ότι είναι πολύ χαρούμενος παρόλη την κούραση!
Είμαι σε αναμονή...

14.40. Μόλις έλαβα ένα emoticon, ένα χαμογελαστό φατσάκι!
Τερμάτισε!...

πόσο χρόνο έκανε; θα τον ρωτήσω, μόνο και μόνο επειδή υποθέτω ότι θα χει κάποια σημασία γι'αυτόν...για μένα δεν έχει καμία...μου αρκεί η συγκίνησή μου...