Ενδοοικογενειακή βία. Η σιωπή είναι συνενοχή.

Υπάρχουν θέματα που δεν τα αγγίζουμε ή τα αναφέρουμε με αφορμή κάποια παγκόσμια ημέρα, όπως:

19 Νοεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης του παιδιού

25 Νοεμβρίου, Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

 

Κάπως έτσι επιτελούμε το ηθικό χρέος μας απέναντι σε τεράστια ζητήματα και δυσλειτουργικές καταστάσεις που ευτυχώς ( σκεφτόμαστε ανακουφισμένοι) δεν μας αφορούν άμεσα, αλλά καταλαβαίνουμε ότι «κάτι τρέχει», «σαν κάτι να πήρε το αυτί μας από το σπίτι του γείτονα», «πέφτει ξύλο δίπλα», «πάλι φωνάζει αυτός».

Είμαστε εμείς οι καλοί απέναντι στον κακό γείτονα που ουρλιάζει, χτυπάει τα παιδιά του και τη γυναίκα του, αλλά δεν παρεμβαίνουμε, γιατί είμαστε διακριτικοί και το θέμα δε μας αφορά. Λάθος!

 

Η βία μας αφορά όλους και γινόμαστε συνένοχοι κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε περιστατικά βίας και δεν μιλάμε. Η βία φέρνει βία, η βία στην οικογένεια φέρνει βία στην γειτονιά, η βία στη γειτονιά φέρνει βία στην κοινωνία.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι προσωπικό ή οικογενειακό, αλλά κοινωνικό.

 

Στο Σύνδεσμο Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας στην Οικογένεια, διαβάζουμε τα εξής:

 

 Μύθοι και πραγματικότητες

 

Η κακοποίηση είναι απλώς μια στιγμιαία απώλεια ελέγχου.
Η βία είναι ένας τρόπος συμπεριφοράς που γίνεται χρόνιος για το θύτη, δεν είναι απλώς μια στιγμιαία απώλεια ελέγχου.
Τα κακοποιημένα άτομα είναι τρελά.                                                                                
Ο θύτης προσπαθεί να ρίξει το φταίξιμο στο θύμα.
Τα κακοποιημένα άτομα είναι μαζοχιστές.                                                                        
Σε κανένα δεν αρέσει η βία. 
Το ποτό οδηγεί στην βίαιη συμπεριφορά.                                     Το ποτό είναι η αφορμή, μια δικαιολογία.
Ο θύτης θα αλλάξει αν το θύμα γίνει πιο υπάκουο και δεν τον εκνευρίζει. 
Ο θύτης πάντοτε θα βρίσκει λόγους για να κακοποιεί.
Η κακοποίηση δεν προκαλεί τραυματισμό.
Η βία όταν αρχίσει, κλιμακώνεται και μπορεί να φτάσει μέχρι και τη δολοφονία.
Τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους ακόμη και αν αυτοί είναι βίαιοι.
Τα παιδιά μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον μεγαλώνουν με αναπτυξιακά και ψυχολογικά προβλήματα. 
Το θύμα θα είναι πάντα θύμα και ο θύτης πάντα θύτης. 
Με την κατάλληλη βοήθεια και τα 2 άτομα μπορούν να αλλάξουν.
Το φαινόμενο της βίας παρουσιάζεται πιο συχνά και πιο έντονα στα άτομα της κατώτερης τάξης και λιγότερο σε άτομα ανώτερα τάξεων. 
Η βία υπάρχει σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. 
Τα κακοποιημένα άτομα δεν έχουν μόρφωση.
Η κακοποίηση συμβαίνει ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο. 
Τα κακοποιημένα άτομα αξίζουν την κακοποίηση τους. 
Μύθος που χρησιμοποιούν οι θύτες προσπαθώντας να αποδείξουν ότι σωστά έπραξαν.    
Τα κακοποιημένα άτομα μπορούν να αφήσουν το σπίτι τους όποτε θέλουν. 
Είναι πολύ δύσκολο, για πολλούς λόγους, ένα θύμα να εγκαταλείψει το σπίτι του.